Sprookjes en Dromen 

Sprookjes en dromen

Sprookjes zijn geen wonderen...

En wonderen geen sprookjes...

Even wachten...

Spiritualiteit is geen wetenschap 

...

En geloof geen religie..

Even wachten...

Wiskunde geen Topografie...

En haat geen Liefde...

Even wachten...

Hart geen ziel..

.

En lichaam geen hersenen...

Even wachten...

Verbonden geen eeuwigheid...

En eeuwigheid niet voor altijd...

Even wachten...

Nooit geen niemand...

En iedereen geen alles...

Niets of Nooit...

Alles of niets...

Nu of nooit...

Laten verzaken of laten gaan...

Laten gaan of loslaten...

Missen of houden van...

Wacht nou Even...

Houden van of niet goed genoeg...

Genoeg of klaar...

Klaar en uit...

Over en uit...

Nou Even wachten...

Ik geloofde in onze dromen...

En in ons sprookje....

Nou wachten asjeblieft Wacht...

Dromen worden soms sprookjes en andersom...

Dromen komen soms uit...

Heel soms...

Je moet gewoon lang genoeg dromen...

Misschien wordt het ooit een Sprookje...

Christiaan Eshrah 

Vergaan

Ik voel een verlangen...

Het heeft geen naam...

Kent geen tijd...

Heeft geen plaats...

Ik voel een verlangen....

Ik hoef er niet op te staan...

Ik ben het al kwijt...

Ik had het gevonden voor even...

Maar was het weer verloren laatst

Ik mag er zijn....

Verschil moet en mag er zijn...

Zij aan zij staan...

En aan de horizon verlangen, begrepen en vergaan...

Christiaan Eshrah

De Vuurtoren

De vuurtoren waarvan het licht talmt en flakkert aan de horizon van de Noordzee en onze duinen met helmgras.

Solitair en alleenstaand staat de toren daar zijn werk te doen zolang wij ons dit kunnen heugen. In voor en tegenspoed, met eb en vloed, in oorlog en vrede, maar vooral schijnt het licht in het duister.

Een lichtpunt in deze samenleving, in ons leven en in ons Noordwijk.

Waaraan mijn hart verpacht aan is, waar mijn ziel verloren en weer herrezen is, waar mijn bloed door mijn aderen pomp als golven die aanspoelen aan de kustlijn, de zee geluisterd heeft naar mijn stil zwijgen, de zee vervloekt hebt en golven mij meenamen in gedachten, de eindeloze leegte en diepte die mij iedere keer weer weet te beroeren, de zee gedragen, verwacht en mee gespeeld als kind, onze pracht en onze trots.

Hij staat er iedere keer weer...

hij staat er iedere weer..

hij staat te schijnen...

iedere keer weer....

Christiaan Eshrah

Elfenstof en manenschijn

Elfenstof en Maneschijn

Volle maan, ja Volle maan...

Energieën zijn hoog, emoties gieren door mijn hart en aderen en mijn gedachten spelen met mij...

Elfenstof en Maneschijn...

Grenzen vervagen en barrières verdwijnen...Mensen flateren en mensen schateren, maar staan zij aan zij...

Elfenstof en Maneschijn...

Raak de mensen dit keer met liefde, je hart en toverstaf...Strooi je elfenstof uit op de mensen die dit nodig hebben en help ze met een knipoog en een lach...

Elfenstof en Maneschijn...

Mensen liegen, mensen haten...

Haasten, vliegen en verlaten...

Elfenstof en Maneschijn...

Ik wil mij niet in laten,

ik wil loslaten...

Wij mensen hebben harten voorzien van diepe gaten...

Elfenstof en Maneschijn...

Chaos en gekte drijven mij tot waanzin en ik verlies mijn controle...Liefde en genot is puur, grenzen vervagen en barrières verdwijnen en er is geen orde...

Wanneer ik de prachtige Volle Maan bewonder en weet, voel en begrijp dat ik mag zijn wie ik ben...Dat je de mensen weer hebt weten te raken met licht, zoals ik je immers ken...

Elfenstof en Maneschijn

Ja dit keer, ja hopelijk dit keer goed...

Laten we elkaar in vergeven, vergeten en laten...

ik weet niet wat je met mij doet...

Elfenstof en Maneschijn

Wanneer de ochtendglorie nadert en de Zon herrijst,

de Maneschijn verdwijnt achter Elfenstof nog dwarrelt door de atmosfeer en verdwijnt achter de sterren, jij mij weer ongenadig geraakt hebt met liefde,

verdriet, elfenstof en Maneschijn weet jij mij weer te vertellen...

Elfenstof en Maneschijn...

Tja, wie ben ik...

Kind van mijn vader en moeder, uit het veld geslagen, weer opgestaan en verder getrokken al kijkend naar deze ene ster...

Deze ene ster...

Ja deze ene ster, wetend dat deze juist schijnt en keer op keer mij weet te raken op de juiste plek... Het licht mij weet te verblinden al lijkt dit gek...

Elfenstof en Maneschijn

Dat ik ooit zal mogen voelen, ervaren en mogen begrijpen dat we reizigers zijn van onze eigen leven en bestaan zijn wellicht naar een ander oord of andere plek..

Elfenstof en Maneschijn

Het valt samen, verschil moet er zijn en fouten maken moet...

Laten we onze ogen openen, oogkleppen af en elkaar tegemoet komen met trots en moed en laten we elkaar niet verjagen verbannen uit ons hart maar in ons hart te sluiten zoals jij dat altijd doet...

Elfenstof en Maneschijn

Christiaan Eshrah

Foto's : Jan W Versteegt